Материал из Wikilivres.ru
Перейти к навигацииПерейти к поиску
|
|
Строка 24: |
Строка 24: |
| {|width=100% | | {|width=100% |
| |- | | |- |
− | |bgcolor= valign=top width=39%| | + | |valign=top width=48%| |
| | | |
| {{poemx1|| | | {{poemx1|| |
Строка 60: |
Строка 60: |
| | 05.12.2010}} | | | 05.12.2010}} |
| | | |
− | | width=10% | | + | | width=2% | |
− | |bgcolor= valign=top width=50%| | + | |valign=top width=50%| |
| {{poemx1|| | | {{poemx1|| |
| | | |
Строка 105: |
Строка 105: |
| '''Nocturnă''' | | '''Nocturnă''' |
| | | |
− | Rostogolind ecoul peste rîu, | + | Rostogolind ecoul peste râu, |
| Din tun a explodat lăsatul serii, | | Din tun a explodat lăsatul serii, |
| Suspină noaptea peste largul mării — | | Suspină noaptea peste largul mării — |
Строка 112: |
Строка 112: |
| Răutăcios, ca un dragon sadea, | | Răutăcios, ca un dragon sadea, |
| O șcună de cărbuni, orbind cu farul, | | O șcună de cărbuni, orbind cu farul, |
− | Tot zîngănea din lanțuri, ca avarul, | + | Tot zângănea din lanțuri, ca avarul, |
− | Ce-și cîntărește auru-n cazna. | + | Ce-și cântărește auru-n cazna. |
| | | |
| În liniște, îți dă frisoabe-n spate | | În liniște, îți dă frisoabe-n spate |
Текущая версия на 06:22, 11 мая 2019
© Адела Василой:
Ноктюрн
Вздохнула ночь над водной рябью моря,
Из пушки гулко выстрелил закат,
Симфонией в седых тонах раскат
Катился вдоль реки, с туманом споря.
А лихтер с углем, с тусклым глазом-фарой,
Что злобно в темноте ночной мерцал,
Угрюмо цепью якорной бряцал,
И в гавани застыл, руиной старой.
И в тишине ударит эхом в спину
Крик чайки, раздражающе высок,
Как будто бы во сне — сверля висок,
Когда печаль проникнет в сердцевину,
До сути бытия... И станет стоном,
Попыткой жалкой выразить себя,
Постыдной тайной совесть теребя,
Одним рефреном вечным, тем же тоном.
И снова воздух — словно тихий омут
Под тысячей раскрытых глаз небес.
Над горизонтом — серебристый лес:
Кудели лунной нити в море тонут..
| 05.12.2010
|
|
© Eugene Gladstone O'Neill :
Nocturne
The sunset gun booms out in hollow roar
Night breathes upon the waters of the bay
The river lies, a symphony in grey,
Melting in shadow on the further shore.
A sullen coal barge tugs its anchor chain
A shadow sinister, with one faint light
Flickering wanly in the dim twilight,
It lies upon the harbor like a stain.
Silence. Then through the stillness rings
The fretful echo of a seagull's scream,
As if one cried who sees within a dream
Deep rooted sorrow in the heart of things.
The cry that Sorrow knows and would complain
And impotently struggle to express --
Some secret shame, some hidden bitterness --
Yet evermore must sing the same refrain.
Silence once more. The air seems in a swoon
Beneath the heavens' thousand opening eyes
While from the far horizon's edge arise
The first faint silvery tresses of the moon.
| publ. 1910
|
|
== Перевод на румынский ==
© Адела Василой:
Nocturnă
Rostogolind ecoul peste râu,
Din tun a explodat lăsatul serii,
Suspină noaptea peste largul mării —
O simfonie-n gri pe siniliu.
Răutăcios, ca un dragon sadea,
O șcună de cărbuni, orbind cu farul,
Tot zângănea din lanțuri, ca avarul,
Ce-și cântărește auru-n cazna.
În liniște, îți dă frisoabe-n spate
Un pescăruș cu țipăt enervant,
Pătrunde-n miezul firii, delirant,
Ca în coșmar — un strigăt de departe.
În suflet părunzînd, devine chin,
O încercare jalnică devine,
De-a-ți apăra esența de rușine,
Printr-un refren, venind ca din senin.
Și aeru-i din nou o apă clară
Sub mii de ochi ai cerului cu stele,
Iar din argintul Lunii, pe sub ele
Se scurge lin beteala-i selenară.
|
31.10.2017
Примечания